Φαντάσου, να είσαι στην κορυφή του παγκοσμίου supermoto και να στήνεις την μοτοσυκλέτα σου για εσένα και τα δεδομένα του ανταγωνισμού σε αυτό το επίπεδο… Απλά ένα όνειρο με budget πολύ πάνω από του μέσου αγωνιζόμενου οποιουδήποτε τοπικού πρωταθλήματος. Πώς θα είναι άραγε να οδηγείς ένα καθαρόαιμο supermoto του παγκοσμίου?
Τώρα σκέψου να μπορείς σαν ιδιώτης να το αγοράσεις έτοιμο, δεν γίνεται ε? Κι όμως δεν μιλάμε για όνειρο…
Αυτό για την Husqvarna έδειχνε πόσο σοβαρά έχει πάρει τα πράγμα τα εν έτη 2006, με μια μοτοσυκλέτα βγαλμένη από το παγκόσμιο χωρίς αλλαγές, έτοιμη για όποιον τυχερό είχε το budget, με μόνο 100 αριθμημένες, συμβολικό για τα 100 χρόνια Husqvarna. Δεν είναι άλλη από την αγωνιστική replica της μοτοσυκλέτας του Eddy Seel.
Ο οδηγός δεν χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, από μικρός στο κουρμπέτι, με καλή πορεία στο MX, διέπρεψε και ανέβηκε στο supermoto πολύ γρήγορα, πρωταθλητής με αρκετά πρωταθλήματα σε Γερμανικό, Ιταλικό, Πανευρωπαϊκό και φυσικά στην S1 και S2. Μάλιστα με πολλά πρωταθλήματα να τρέχουν παράλληλα μέσα στην ίδια χρονιά… Απλά εκπληκτικός οδηγός και ιδιαίτερα τεχνικός όπως όλοι οι οδηγοί που έρχονται από το “χώμα”
Μιλάμε για το πιο ελαφρύ της κατηγορίας, με μπόλικα άλογα, αναρτήσεις και φρένα από άλλο πλανήτη, μπόλικα εξωτικά υλικά, κράματα αλουμινίου, τιτάνιο, carbon και ένα κινητήρα φτιαγμένο να περνάει από πάνω τον ανταγωνισμό, με χαρακτηριστικά ιδανικά για supermoto και ειδικά φτιαγμένο μόνο για τη συγκεκριμένη μοτοσυκλέτα. Όχι έχουμε αυτό, κάντο να δουλέψει. Φτιάξε αυτό το μοτέρ για Supermoto. Έτσι είναι όταν θέτεις νέα στάνταρ για όλη την κατηγορία. Φτιάχνεις σχεδόν τα πάντα από την αρχή. Ok η βάση είναι το 570 από την γκάμα μοτοσυκλετών της Husqvarna αλλά υπάρχουν τόσες διαφορές που μιλάμε ουσιαστικά για μια νέα μοτοσυκλέτα.
Τι συμβαίνει εκεί που το κάνει τόσο μαγικό και εξωτικό? Σίγουρα τα 116 κιλά και τα περίπου 70 άλογα με πάρα πολύ ροπή (μιλάμε πάντα για το 2006). Ακολούθουν τα carbon φτερά η εξάτμιση από τιτάνιο και πλήθος τμημάτων ώστε να μείνει το βάρος χαμηλά και άλλα τόσα που μας τρέχουν τα σάλια…
Το πλαίσιο είναι βελτιωμένο από το 570 και το ψαλίδι 25mm μικρότερο. Στην λίστα εξτρά/αλλαγών έχουμε ρυθμιζόμενες πλάκες, κοντύτερη μπροστινή ανάρτηση (αγωνιστικών προδιαγραφών), αλλαγές γενικότερα στην γεωμετρία της μοτοσυκλέτας σε σχέση με την βάση μας όπου στο σύνολο διαφοροποιούν τελείως την μια μοτοσυκλέτα από την άλλη. Οι διαφοροποιήσεις κάνουν την μοτοσυκλέτα ακόμα πιο άμεση στις αλλαγές κατευθύνσεων αλλά και πιο απόλυτη στον έλεγχό της. Για την συμπεριφορά “τραίνου” ευθύνη έχει η Marzocchi με τα πλήρως ρυθμιζόμενα 45άρια μπροστινά και η Sachs με την ρυθμιζόμενη ανάρτηση, αγωνιστικών προδιαγραφών φυσικά.
Τα φρένα δεν θα μπορούσαν να είναι κατασκευασμένα από άλλον στην Ιταλία παρά μόνο από την Brembo, καθαρά για αγωνιστική χρήση, πλευστοί και οι δυο δίσκοι 320 μπροστά και 220 πίσω. Οι τροχοί 3.5”x16.5” μπροστά , 5”x17” πίσω, στα αγωνιστικά δεδομένα της εποχής, με ανοδιωμένα σε μπλε χρώμα στεφάνια.
Κινητήρας, όπου εδώ ισχύει το ρητό «there is no replacement for displacement». Τα κυβικά – 634 (ολόκληρα) – σε συνδυασμό με το keihin MX 41mm είναι που συμβάλλουν στο να υπάρχει παντού και μπόλικη δύναμη. Η αύξηση των κυβικών επιτυγχάνεται με την ειδική διάμετρο και διαδρομή (98 mm and 84 mm) μόνο για αυτό το μοντέλο, το σασμάν είναι 6ταχύτο με κλιμάκωση φτιαγμένη για supermoto.
Αυτά και για τα τεχνικά… Ελπίζω να μην σας κούρασε όλο αυτό…
Από όπου και αν την κοιτάξεις, υπάρχει κάτι να σου τραβήξει το βλέμμα. Πέραν του carbon και του τιτανίου, η μοτοσυκλέτα στο σύνολο έχει αυτή την πολύ compact εμφάνιση που σου δίνει την αίσθηση της ευελιξίας ενώ ακόμα και στατική μοιάζει να είναι σε κίνηση. Οι Ιταλοί απλά είναι πολύ μπροστά σε θέμα design αλλά και βιομηχανικού σχεδιασμού, κάτι που φαίνεται σε όλες τις Ιταλικές μοτοσυκλέτες γενικότερα και ειδικότερα σε κάποιες τέτοιες special μοτοσυκλέτες. Αν ποτέ την δείτε πουθενά απλά αφιερώστε μερικά λεπτά να την χαζέψετε… αξίζει το χρόνο σας…
Αυτά από εμάς
LAZ86
Κάπου πριν το 2000, ξεκίνησε το πρωτάθλημα supermoto στην Ελλάδα, παρατηρητής εκ των έσω τότε, (ακολουθώντας αγωνιζόμενο στους περισσότερους αγώνες), παρατήρησα την άνοδο του αθλήματος, που γινόταν με άλματα. Λόγο του θεάματος που δύσκολα σου προσφέρει κάποιο άλλο μηχανοκίνητο, αλλά λόγο και της πολύ καλής οργάνωσης, ήταν απόλυτα λογικό να υπάρχει τόση πολύ συμμετοχή αγωνιζομένων αλλά και κοινού.
Οι συχνοί αγώνες έκαναν το επίπεδο, χρόνο με το χρόνο να ανεβαίνει, πολλές κατηγορίες, πολλές συμμετοχές, περισσότερες από όσες μπορείς να σκεφτείς σήμερα, πολύ υψηλός ανταγωνισμός σε σχέση με τα σημερινά δεδομένα, με τα οποία ίσως να μπορούσαμε να κάνουμε μία σύγκριση αν φέτος είχαμε πρωτάθλημα. -(Οπού να σημειωθεί ότι έγινε μια προσπάθεια για κύπελλο, όχι πρωτάθλημα, αλλά δυστυχώς λόγο της πρωτοφανούς έκτασης της πανδημίας (convid-19) ενδεχομένως να μην πραγματοποιηθεί).
Γρήγορα έφτασε σε αυτή την έκταση τότε, γιατί όλοι, αγωνιζόμενοι και fans έδειχναν μία έμπρακτη αγάπη για το άθλημα. Μιλάμε για κόσμο και όχι μόνο στην Αθήνα αλλά παντού σε κάθε αγώνα που μπορώ να θυμηθώ. Οι δε αγωνιζόμενοι, αν και έχουν περάσει πολλά χρόνια και αδυνατώ να τους θυμηθώ όλους, ήταν σε πολύ υψηλό επίπεδο και μιλάμε να ακολουθούν αγώνες από τη μία άκρη της Ελλάδας στην άλλη, Σπάρτη, Κρήτη, Αθήνα, Καλαμάτα, Θεσσαλονίκη και όπου αλλού μπορείς να φανταστείς, όπου υπήρχε κατάλληλη πίστα ή χώρος και μπορούσε να μπει τεχνικά και να στηθεί ένας αγώνας supermoto. Το πρωτάθλημα είχε τόσο συχνούς αγώνες χωρίς να χάνει σε ουσία, όπου αυτό βοήθησε να ανέβει το επίπεδο οδηγικά πολύ, αλλά και να το αγαπήσει το κοινό του.
Το θέαμα για τους φιλάθλους ήταν τόσο δυνατό που θυμάμαι κόσμο να ακλουθεί απλά για να δει το πρωτάθλημα και δεν μιλάμε για τους 5-6 γνωστούς του κάθε αγωνιζόμενου μιλάμε για κερκίδες γεμάτες και πολλές φορές και περιμετρικά από τις πίστες σε σημείο να μην μπορείς να βγεις για να φύγεις από την πίστα. Ακόμα και σήμερα μπορείς να δεις τι έκταση είχε πάρει τότε το supermoto και πόσο δυνατή ήταν η τάση που δημιούργησε, παντού γύρω σου, 2 δεκαετίες μετά και ακόμα βλέπεις καθημερινές μοτοσυκλέτες που έχουν μετατραπεί σε supermoto ή και έτοιμες supermoto εκείνης της εποχής…
Είναι κάτι πραγματικά ιδιαίτερο και διαφορετικό το συγκεκριμένο άθλημα και το οποίο είναι δύσκολο να βαρεθείς αν έχεις φιλοσοφήσει τι ακριβώς πρεσβεύει (εγώ τουλάχιστον), χώμα, άσφαλτος και πολλά ακόμα στοιχεία σε ένα άθλημα αρκετά απαιτητικό και διασκεδαστικό, με το minimum ρίσκο να χρεοκοπήσεις αν αποφασίσεις να εμπλακείς, τουλάχιστον σε σχέση με τα υπόλοιπα μηχανοκίνητα αθλήματα.
Λοιπόν, να πώς κολλάς το μικρόβιο… όχι αυτό της μοτοσυκλέτας, είναι προϋπόθεση να αγαπάς τη μοτοσυκλέτα για να κολλήσεις Supermoto… μια εξάρτηση που σε φτιάχνει από την βόλτα μέχρι το πρώτο άλμα και την πρώτη κόντρα (στην πίστα) είναι η συνολική αίσθηση ότι μπορείς να πάς γρήγορα σε όποιο terrain!
Τα λέμε σε καμία βόλτα ή στην πίστα…
Υ.γ. ακολουθούν και τα υλικά όνειρα, πολλές special supermoto replicas ή απλά περιορισμένης παραγωγής και ιδιαίτερα εξωτικές… LAZ86